21 Nisan 2011 Perşembe

Şey

Bir kitabın herhangi bir sayfasını açarak, yorganı usulca üzerime çeker gibi kapatmak istiyorum kapağını şu sıralar. Kelimelerde saklanarak, bilmediğim bir kentin sokaklarında dolaşmak, hiç görmediğim birine âşık olmak, hatta kendim olarak hiç beceremediğim bir şeyi yaparak, kahkaha atmak istiyorum. İnsanın bir kahkahaya özeniyor olması ne garip şey değil mi?
Ama yine de diyorum ki, bir ortak nokta bulabiliriz belki. Hem hüzünlü şeylerden, mutluluk veren bir kelimenin türetilemeyeceğini, kim söylemiş ki?

5 yorum:

nadarû dedi ki...

hem hüzünlü olmak mutsuz olmak mıdır ki, kim kanıtlayabilir...

oyumben dedi ki...

Kahkaha kelimeleri türetesim geldi. :) Türetip etrafa saçmak istiyorum onları.

Vladimir dedi ki...

Mutluyken hüzünlü olabilen insanlar olduğuna göre bu tür kelimelerden artık üretilmeye başlansa iyi olur.

Elif Gizem dedi ki...

Kulaklarımız en çok kendi kahkahalarımızı sever belki de. Hiç eksik olmasın...

resimli günlük dedi ki...

Offf,süper yazmışsın.Aynılarından bana da bir tane lütfen.
özlem