Film şeridi

Bazı anları, aklımıza ve aynı zamanda yüreğimize kazıyan duygular var. Seneler öncesi okuduğum bir kitabın, adı dahi hatırımda yokken; cümlelerini, sanki bana aitlermiş gibi, içimde taşıdığımı anladığımda öğrendim bunu. Ölsem de unutmayacağım cümleler, bakışlar, tavırlar, insanlar vardı.
Gönül Yarası'nda, "iyi ki çocuğunuz olmamış" diyerek, kızının ayrılığına acemi-iyimser bir açıdan bakmaya çalışan babaya, "zaten çocuğumuz olmadığı için ayrıldık biz baba" diyen o kadın...
Cesur Yürek'te, maskenin ardına gizlenmiş düşman yüzünü gördüğünde, savaşta bile yaşamadığı bozgun duygusuyla dağılan o adam...
Ya da eski türk filmlerinde, kaç değişik versiyonunu, bilmem kaçıncı kez izlediğimi kestiremediğim, kül kedisinden bir prenses yaratılan ve adamın, daha ilk bakışta kadına sırılsıklam aşık olduğu o sahne...
Ezbere bildiğimiz filmleri izlerken, gayri ihtiyari, yine o tuzağa düşmesin diye, başrollere akıl verilen o an...
Bir anlamı var mı tüm bunların?