Çanak çömlek patladı

Tam ortasından koparılmış, kimi zaman çizgili, kimi zaman kareli defter yapraklarında; kurşun kalemler yumuşaklığında fallar bakardık. Hiçbir hesabımız yoktu henüz hayatla. Hesapların tutmadığı zamanların çok uzağındaydık.
Tenefüs zili vardı hep aklımızda. On dakikaya sığdırılmış çocuk heyecanlarımızı yaşardık, koşarak ulaştığımız bahçelerde. Farketmiyorduk soğuk muydu, sıcak mıydı hava.
Hayallerimiz değil, yakalanmayanlarımızdı yerden yüksek olan. Gözlerimiz bağlıyken, etrafta aradığımız arkadaşlarımızdı; istediklerimizle, mecbur bırakıldıklarımız arasındaki denge değil.
Bütün saklanılmış zamanların, en hilekâr sonu, çanak çömlek patlatmaktı. Sadece oyunlarda olur sanıyorduk, başka biri gibi davranmaya çalışmayı. Ama her adımda bir kez daha öğrendik, şu dünyada bunun nasıl da marifet sayıldığını.