25 Ağustos 2010 Çarşamba

Kimbilir

Bir zamanlar gözyaşlarımı kurutamadığım şarkılarda ağlamıyorum artık. Garip bir kayıtsızlıkla, "bak bu o şarkı" diyorum gönlüme. "Gözyaşlarının lekelerini tanıdın mı?" Bir gün yeniden seversin, o şarkılardan uzakta bir yerde, bir sonbahar rüzgârı tüylerini ürpertirken. Kollarını birbirine kavuşturmaktan kurtulursun. Hem belki karmakarışık çizgilerin doldurduğu kağıtları da bırakırsın bir tarafa. Harf harf, sözcük sözcük kurulursun yeniden beyaz kağıtlara, bir buluta uzanırcasına...

1 yorum:

Elif Gizem dedi ki...

Kısa bir zaman önce dilemiştim bunu. Kimse için içimdeki yaprakların kımıldamayışından şikayet ettiğim, duygularımı yitirdim mi ben diye kendi kendime düşündüğüm anlarda dilemiştim bana şarkıların yeniden dokunmasını. Ve şimdi ben şarkıların ötesine geçtim. Duygularla yaşadığını hissediyor insan sanırım...