11 Ağustos 2010 Çarşamba

Yansıma

Duvara yansıyan ağacın yaprakları, bir gölge oyunu oynar gibi salınıp duruyor kendi kendine. Belli bir ritimde, bir sağa bir sola kıvrılışlarını izliyorum, beyaz duvarın üzerinde. Çok hafif esen bir rüzgârın, kendisinden büyük yansımasını, bir masal dinler gibi, bir film izler gibi kabulleniyorum sessizce. Sabah güneşinin uğramadığı bir cam kenarından insanlara bakıyorum. Ve merak ediyorum, gölgesi duvara vuran yapraklar gibi, kim bilir onlar hangi rüzgârın yansımasını taşıyorlar üzerlerinde.

3 yorum:

Adsız dedi ki...

Onlar senin yansımanı merak ettiklerinde sen de onların yansımalarını göreceksin.

Elif Gizem dedi ki...

gölge gibi görünen herşeyn altında neler gizli aslında. tıpkı gölgenin bir gerçeği olduğu gibi, insanlarda neler neler saklıyor artlarında...

Profösör dedi ki...

bir insanın gölgesi belki insanın gerçeğinden daha da etkili olabilir.