Vazgeçiş

Kaybettiğim bir şeyi bulmuş gibiydim, seninle karşılaştığımda. Ve bütün doğrularımı yitirmiştim sanki, bir çırpıda. Ben hayır dedikçe, kalbim evet diyordu ya; bir kez daha anlamıştım ki, insan en çok kendine kızıyordu, suçlu aramaya başlayınca.
Belki ilk defa, ardıma bakmadan gitmek, bu kadar zor olacaktı. İlk defa yaşayamadıklarım, hep bir başkasına ait kalacaktı. Bunca koşturma içinde farketmediğim bir şeyi anladım, yanında soluklanırken. O kadar çok yorulmuştum ki, sadece birazcık huzur istiyordum ben.