21 Haziran 2010 Pazartesi

Yağmur

Ezberlenilmiş hayatların kenarı kıvrılmış sayfalarında, altı çizilmemiş satırlarda saklıydı rüzgârlarım. Ve ne zaman bir düşün peşine takılıp gitsem, hiç hesaba katılmamış mevsimsiz yağmurlar oluyordu tek sığınağım. Yurdundan ayrılıp, toprağa kavuşmak için acele ediyordu damlalar. İşte o zaman anlıyordum, niye en çok koşarken ıslanıyordu insanlar.

2 yorum:

üryan dedi ki...

KELİMELERİN BANA BİR ŞİİRİMİ ANIMSATTI..YAZIYLA ALAKASI OLMASA DA PAYLAŞMAK İSTEDİM..


http://kirilmanoktasinda.blogspot.com/2010/03/ben-sana-yenildim-insan.html

Travis dedi ki...

o deil de kazım koyuncu'yu görmek ürpertti beni..