23 Temmuz 2010 Cuma

Ağrı

Küçük çocuklar kafalarını bir yere çarptıklarında, önce şaşkınlık yaşayıp sonra o acıyla deli gibi ağlamaya başlarlar ya hani. Çocuk ağlarken anne ya da baba, o duvara gidip vurmaya başlar, acıyı dindirecekmiş gibi. "Ahh ederim ben onu, ahh." Oysa ne âlâkası var, benim canım yanarken duvara vursan ne fayda. Ama öyle değil işte. İnanmak bütün acıları geçiren bir ilaç sevgili. Sen o duvara vurduğunda, sen yanımda bulunduğunda her şeyin geçeceğine inanmak... Bütün acılar için ağrı kesici.

4 yorum:

Elif Gizem dedi ki...

Ve Elif'in tüyleri diken diken... İnanmak... ancak bu kadar güzel tanımlanabilir.

nadarû dedi ki...

burda kalasım var; buralara uğrayınca hep öyle oluyor nedense...tebessüm eden hüzünleri görünce...

Zine dedi ki...

İçimden ne zaman yazmak gelse, dönüp sana bakıyorum bir süredir. Yazmıştır mutlaka Tülay buna dair birşeyler diye. Yazmışsın bak yine...

Unknown dedi ki...

duvar gibi bir sevgili bulmalısın.