Yazmasak olmazdı çünkü...

Bazen bir iki kelimeyle bile delicesine mutlu olabileceğimi söyledim mi sana hiç? Söylemişimdir tabii. Hatta ilk sana söylemişimdir bazı şeyleri. Çünkü kimse senin dinlediğin gibi dinlemez beni. Kimsenin içinde o kadar yer etmez kelimelerim. Ama senin içinde beklenen bir misafirmişçesine kendisine ayrılan yere geçer oturur. Ah o özlenmek duygusu, ah o kendini değerli hissetmenin huzuru... beni alıp hep gitmek istediğim bir diyâra savurur.