Önyargı

Yanıbaşımda durup, sevdiğim bir türküyü söylemeye başlıyor. Aynı yere geldiğinde, yine aynı hatayı yapıyor; düzeltiyorum. O mısranın başına dönüp tekrarlıyor beni. Şimdi tekrar söylese, en iyi ihtimalle, hatayı yaptığı yerde bana dönüp soracak; "neydi?"
İnsanın hafızasına nasıl kaydedilmişse bazı şeyler, öylece kalıyor. Omzuna dokunup, kurumlu bir tavırla "üzülme" der gibi, halamı sevmediğim için, bütün halaların sevimsiz olduğunu sandım uzun yıllar, demek istiyorum ona. Günün birinde benim de hala olma ihtimalim bulunduğu için üzüldüğüm günlerden bahsetmek istiyorum. Ama insan her şeyi söyleyemiyor işte uluorta. O yüzden gülüyorum sadece ve o yine başlıyor aynı türküyü mırıldanmaya.