Anlayış

Bir çocuğun yanıtlayamadığım soruları gibiydi, yüzümde dolanan bakışların. Cevabı sorusuyla aynı kelimeye denk bir şey soruyordun sanki bana.
- Hayat ne demek?
- Hayat... hayat demek işte.
Onlarca kelime de dizsem ardı ardına, doğru yanıtı bulamayacağımı bilerek ve biraz seni, çokça kendimi kandırdığımı düşünerek, öylece bakıyordum sana; doğru cevabı biliyormuşçasına. Oysa ben, yorgundum sorulardan.
Teslim olmak istemediğin bir uykuyla savaşıyormuşsun gibi, gözlerini bir an kapayıp açarak, beni anladığını söylemeni istiyordum. Sahi anlıyor muydun beni? Anlar mıydın ya da, onca hayalin ortasında, bir gerçeğe dokunmak ister gibi, uzanıp tutsaydım elini?