Savaş

Bir eli annesinin elinde, diğerinde rüzgârın yardımıyla, kelebek misali kanat çırpıp duran bir beyaz kağıt. Baktığımı görünce gülüyor. Onunla aynı şeyi önemseyen birine rastladığı için belki. Oyuncağını paylaşamayan kıskanç çocuklar gibi, elindeki kağıdı çekip aldığında rüzgâr, gülümsemesi yüzünde donup kalıyor birden. Aynı anda yaya geçidindeki ışık yeşile dönüyor ve annesi çekiştiriyor kolundan. "anne" diyebiliyor yalnızca, boş kalan elinin işaret parmağıyla, uçuşup duran kağıdı göstererek. "arabam"
Küçük bir kağıt parçası oysa o, üzerinde pek de arabaya benzemeyen bir araba resmi bulunan. Ama onun için önemli işte. Belki onlarca süslü püslü arabadan daha değerli. Annesinin elini bırakmadan, paytak paytak koşuyor kağıda doğru. Yerden alıp bana doğru sallıyor. Barış isteyen bir savaşçı gibi, ama kazandığından da öyle emin; yüzündeki gülücükten belli.