Dansöz dünya

“Hiç kavga bilmez gülle yaprak
Hiç kıyar mı ağaca toprak”
…

Çok karmaşıksın, çok…
İçime hapsettiklerimi, haykıramayıp dertop ettiğim hüzünleri, çığlıkları, o karmaşanda, içinde öğütüp yok ediyorsun.
Sevip sevilmeyişlerin, sevilip sevmeyişlerin sonucunda, avucumuza koca bir yalnızlık bırakarak yoluna devam ediyor, ardına bakmıyorsun. Düzenine kurban ediyorsun iyi niyetleri, temiz duyguları. Sakınacak duygu, saklanacak yer koymuyorsun ki huzurla sığınalım. Kötülüğe bulanmışsın, kara katmanların var. Kirlendikçe güçleniyor, güçlendikçe sana riayet edecek yeni üyelere kavuşuyorsun.
Bir avuç azınlık hala yaşanabilir bir yer olman için savaşıyor, yel değirmenlerine karşı. Ve hala iyi kalabilmek, cesaret, direniş istiyor.
Yalansın dünya.

Eylül/2007