Geldi sonbahar...

Sıcaklığı en son haddinde hissettikten sonra, önce sadece akşamları, giderek bütün gün esen rüzgarla yazdan uzaklaştık artık. Sonbaharı hırkalarla aldık omuzlarımıza.
Tertemiz, masmavi gökyüzünü, yazın o kendine has kokusunu, geç inen akşamları özleyeceğim yine.Her ne kadar gereği gibi davranmıyor olsa da mevsimler, sonbaharın, kışın değişmezleri var hala. Önce yapraklar düşecek mesela, yalnız kalacak ağaçlar. Güneş gözükmek için nazlacak, daha sert esecek rüzgarlar.
Kış doğumlu biri olarak, hiç sevmedim karanlık, kasvetli havaları. Ruhuma arabesk bir melodi gibi dokunur böyle havalar. Ve sanırım ki, hiç bitmeyecek bu mevsim. Güneş o kadar cıvıl cıvıl olmayacak, akşam üzerleri o tatlı duyguları uyandırmayacak birdaha.
Birkaç ay sonraysa ben bir yaşımı, dünya ise bir yılını geride bırakacak. Dünya için küçük ama benim için büyük bir adım bu
Umutlardan, iyi dileklerden bir şal yapıp almalıyım omuzuma. Bu sonbahar, ihtiyacım olacak zira.

Eylül/2007