Davos'ta bir kadın

Davos’ta ağlayan Emine Erdoğan’ı gördüğünüzde neler düşündünüz? Benim o görüntü hakkındaki düşüncelerim, çıkışta kendisine uzatılan mikrofona söyledikleri ve haberin yorumları arasına karışıp kaybolmuştu. Ta ki cumartesi günü, Şükran Soner’in Cumhuriyet gazetesindeki yazısını okuyana kadar.
Yanında durduğu insanı seven ve onu çok iyi tanıyan birinin hissedebileceği bir duyguyla ağlıyor diye düşünmüştüm Emine Erdoğan için. Korku. Kim bilir kaçıncı kez tanık olduğu sinirli halinin, bu sefer daha kritik bir dönemeçte ortaya çıkmış olmasından ve bundan sonra olacaklardan duyduğu korkuydu sanki onu ağlatan. Sonra muhtemelen yanında bulunanlar yorumlarını söylemişlerdi ona. Başbakan şöyle haklıydı, böyle haklıydı vs. Onun da içi biraz olsun rahatlamıştı muhtemelen, taraftar bulması sebebiyle. Ve kendisine uzatılan mikrofonlara o duygularla söylemişti, “bu bir skandal” diye.
Fikrindekiler başka olmasına rağmen, son zamanlarda dillerine doladıkları Nazım Usta’nın şiirlerini okurken ağlayan Emine Hanım değildi oradaki. Durum farklıydı bence.

Şubat/2009