Ben artık şarkı dinlemek değil...

Gecenin karanlığına gülümseyen arkadaş yüzlerini, itinayla kaydeden fotoğraf makinaları kadar detaycı, düğmeye basıldığında beliriveren "duracak" ibaresi kadar kararlı günlerde, kalabalık caddelerde umursamaz, ıssız sokaklarda korkusuz, geziniyorum. Boynuma sarılıveren bir şal gibi uzlaşmacı ve her daim özlemli günler geçiriyorum.
Bulutlara tutunmaya çalışıyor gibiyim. Ne zaman yakaladım sansam, boşa düşüyor ellerim. Yine de yollarda yürüyor, umut ediyor, güzel günleri bekliyorum.
Hep aynı sorulardan bıkkın, suskunluktan yorgunum. Durduk yere gülebilir, dokunsanız ağlayabilir bir anlaşılmazlıkta ruhum. Ve hepsine rağmen, şarkı söylemek istiyorum.