Sınav

"Konuşmamız gerek biliyorsun değil mi?"
Evet biliyorum dostum. Sen bu cümleyi kurana kadar geçen her gün, her saat, belki de her dakika; dolanıp durdu bu konu kafamda. Senin hayatını değiştirecek bunca şey olurken, önemli kararlar alırken sen, uzağında olmak ne kadar zor. Ama kabullenmek de ondan aşağı kalmıyor. Kendimi bir türlü hazır hissedemiyorum, gidişinin detaylarını dinlemeye. Uzakta kalırsam sanki... sanki sona erecek her şey. Ama olmuyor...
İnsanların, sevmekten neden bu kadar korktuklarını anladım galiba. Çünkü ayrılmak zor, canımı yakıyor. Aslında gözyaşlarımın altında kalmış mantığımı bir bulup çıkarabilsem, diyeceğim ki; ölüm yok ya ucunda. Sadece başka bir ülkede yaşayacak, mutlu olacak. Ah bir bulabilsem mantığımı.
Ben böyle mutsuz ve uzak durdukça, senin mutluluğuna çelme takıyor gibi hissediyorum kendimi. Ama elimden başka türlüsü gelmiyor işte. Kendi üzüntümü bir yana bırakıp, senin mutluluğuna ortak olabilsem keşke...