Yağmurlar ekerim göğün göğsüne

İçimde bir sıkıntı var. Nemli nemli üzerime geçirdiğim bir kıyafet gibi. En tatlı rüzgârda bile ürperiyorum bu yüzden. Kollarımı sarıyorum birbirine. Küçük çukurlara doluşmuş suları aşıyorum hoplaya zıplaya. Yürümenin zevkini unutuyorum onları kollamaktan. Tekrarlandıkça anlamı kaybolan kelimeler gibi yok oluyor yollar. Sanki sadece su birikintileri kalıyor.
Oysa kırlar daha bir yeşeriyor, çiçekler renk renk açıyor o damlalarla. Ağaçlar içlerine çekiyor suyu, nefes alır gibi. Ama yine de içimde tarifsiz bir sıkıntı. Ve saçlarım toprak gibi ıslak...