Hazırlık

Kenarları işlemeli aynaya yansıyan suretleri bile, benzer bir gülümsemeyle aydınlanıyordu sanki. "Bir örnek giyinmekten kurtuldukları için mi bu kadar mutlular" diye düşünmüştüm bir an. Benimle birlikte sıra bekleyen diğer kadın da alamıyordu gözlerini onlardan. Bu yüzden bir ara aynada karşılaşınca bakışlarımız, kızlarınkine özenen bir gülümseyiş yayılmıştı yüzümüze. Bir anlaşmaya varmış gibi bakışlarımızı başka yönlere çevirmiştik ardından.
-Siz ikiz misiniz?
Kadının sorusuyla herkesin odak noktası olmuşlardı yine. İş olsun diye sorulmuş bu soruya alışkın olduklarından, aralarında bir sözcü bile seçmiş olabilirlerdi. Daha sakin bakışlı olanı cevap verdi kibar bir gülümseyişle;
-Evet.
Beklediği cevabı alan bütün gözler başka yerlere yönelmekteydi ki, sahnesini tamamlayamamış bir oyuncu telâşıyla atıldı tekrar kadın;
-Ama çok benziyorsunuz!
Kızlar birbirine bakıyordu, kadın kızlara. Cümleyse ortada bir yerde sallanıp duruyor, kızların gülümsemelerine yayılıyordu. Geri kalan herkes kalakalmıştı, gülümsemekle, önemsememenin arasında.
İnsan kafasında dolanan şeylerle haddinden fazla meşgul olurken, cevapları kaçırır bazen. Ah o kaçırılmış cevaplar... Nasıl da hazırlıksız yakalayıp dolanırlar insanın boynuna.