Bazı insanlar var... Varlar yani... öyle...
...
Unutmanın acısı, ayrılığın acısından farklı. Ayrılık hüzne yakın, unutmak kasvete. Yani birini er geç unutmaya mahkum olduğunu bilmenin kasvetinden bahsediyorum. Birini yavaş yavaş unuttuğunun bilincine vardığın anların sıkıntısından bahsediyorum. O kişinin parça parça silinip alakasız hatıraların arasına karışmasından bahsediyorum. Belki de neden bahsettiğimi bilmiyorum, sadece üzülüyorum, vasıfsız keder.
...
Erken Kaybedenler/Emrah Serbes
14 Temmuz 2011 Perşembe
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
.jpg)
11 yorum:
dün ben yazacaktım ama son anda mine söğüt'ü tercih ettim. varmış bir nedeni...
Kahpe keder.
severim.
-
hemera
Unutamıyorsun ki. Ne kadar çabalarsan çabala, ayrık otu gibi mutlaka ya güneşe ya suya bazen ikisine birden ulaşıyor ve en olmadık anda bitiveriyor..
Ayrılık hüzne yakın, unutmak kasvete...
Duru ve bir o kadar da güçlü bir betimleme. Ayrılık da eksiklik sadece somut olan sanırım. Oysa unutmak, bizden çok şey alır. Bambaşka birine dönüştürür içimizi. Bu yüzden kasvetlidir belki de.
nasıl güzel bir tanımlama... Unutmak bazen o kadar zor ki. Neden güzel şeyleri unutur da, kötü olan herşeyi hatırlarız...
Ne güzel değil mi Emrah Serbes'i okumak ...
Unutabilmek bir lütuftur.
Bazen her şeyi unutabilmeyi istiyorum. Unutmayı bile...
en büyük dert de budur sanki geçmiş dediğimiz yere varınca geri dönmekten korkutacak kadar. döndüğümüzde de o toplu iğnelerden aynı şekilde kurtulana kadar.
Bu kitap hakkında araştırma yaparken karşıma sen çıktın. İçeri giripte habersiz çıkmak istemedim. :))
Okudum okudum ve beni dün bir melek öptü..
Yorum Gönder