Kahraman

Yaslandığı pencereden, karşı evin çiçekli perdelerine bakardı çocuk. Daha birkaç gün önce, o evde yaşamakta olan genç kadının, nasıl biri olduğunu merak ederdi. Hayatla ölüm arasındaki o ince çizgide, onu da kendi tarafına çekebildiğini düşlerdi. Gülen yüzünü, ileride doğacak çocuklarına annelik edişini hayal ederdi. Sımsıkı kapalı perdelerin süslediği pencerelere vururdu akşam güneşi. Kapıyı tıklatan, hırkası omuzlarında bir komşu gibi. Ama açılmazdı perdeler. Çocuğun tüm hayalleri çiçekli perdelere çarpar, geri dönerdi. Şimdi ne zaman sıkı sıkıya kapalı perdelerle karşılaşsa çocuk, o kadın gelir aklına. Herşeyi ardında bırakıp, evlendiği günün ertesi, ölüme giden o kadın. Ve çocuk, o kadın her aklına geldiğinde, bir pencereye yaslanıp, kahraman olduğunu hayal eder. Çünkü hâlâ, elini uzatttığında, bütün kötülüklerin değişebileceğine inanmak ister.