Avuç içi kadar

En ufak mutluluk kırıntısının bile arkasına gizlenmiş suçluluk duygusu, nasıl bertaraf edilir bilmiyorsan sen de, benim gibi. Kafanda sürekli iki kişi savaş halindeyse ve sen, ortasında kalmışsan bu harbin. Her seferinde kararsız, çaresiz kalıyor; yorgun düşüyorsan bu savaşlardan...
Gittiğin yerlerde başka şeyler düşlüyorsan hep. Bulunduğun yerin değil, ait olduğun düşüncelerin havasına kapılmış buluyorsan kendini... Yaşamayı mı, mutlu olmayı mı bilmiyorsun acaba?
Şimdi derin bir nefes alsan; havalandırıp, kullanılmaya hazır etsen rafa kalkmış duygularını. İçindeki boşluğa anlamlar yükleyip, altında ezilmesen. Kurduğun hayallerin kahramanlarını beklemekten vazgeçsen, umudunu kaybetmeden. Yeniden başlasan kaldığın yerden... Avuç içi kadar değil belki ama, avucunda tutabileceğin kadar mutluluğa, razı mısın benim gibi?

Kasım/2007