11 Ocak 2011 Salı

Mutluluk

Yüzüm gülerken bile, örtbas edemediğim bir hüznü taşıyorum kimi zaman içimde. Bu sonradan kazanılan değil ama, sonradan farkedilen bir şeymiş, artık biliyorum. Benim bile yeni farkına vardığım bir duruma, insanların şaşkınlıkla yaklaşıyor olmalarına kızgın değilim inan. Ama mutluluğun, alınıp-satılabilen bir durum olduğunu sananların kurdukları ucuz roman cümlelerine, kızıyorum elimde olmadan. Hem mutluluk, sence de ilginç bir kelime değil mi?
Isınmak için, çalışır vaziyette bekleyen bir otobüsün egzozuna ellerini tutarken bu şehirde birileri, ben mutluluğumu, nerede kaybetmiş olabilirim ki sevgili?

3 yorum:

Mehmet Osman Çağlar dedi ki...

Kulağında çınlayan "hayat" ve "sen", öyle güzel ve sakin yarışıyorsun ki onunla, "kazanç"ta yok, "kayıp" ta..geriye kalan, seninle hayat...

(her iki posta da bu yorum..)

buraneros dedi ki...

..çalışır vaziyette bekleyen bir otobüsün egzosuna ellerini tutarken bu şehirde birileri,...

Bu cümlenin vuruculuğuna, elbette yazanın yüreğinin kocamanlığına ceketimi iliklerim:)

novella / विश्व dedi ki...

o hüznü biliyorum, farkındalığı yüksek, yüreği büyük her insanda olur o gülümseme. ve ne çok yakışır sahibine...