Günün en güzel vakti...

Yağmur yağıyor... Bilirsin ben sevmem yağmuru. Tek sevdiğim yanı sona erişidir. Ben yağmur sonralarını severim en çok. Yerler kurumaya yüz tutmuştur, etraf toprak kokar ve güneş, usul usul gün yüzüne çıkar. Kirinden, pasından arınmış bir ikindi sunar duyularımıza. “Neden ikindi?” diye sorma. Sebebini bilmediğim bir ikindi tutkum var benim. Belki de bende bütün başlangıçlar, bir ikindi vaktine rastlar. Ya da öyle yakıştırmışımdır, kimbilir?
Gün henüz bitmemiştir ama yorgunluklardan arınır insan, sebepsiz. Bir rahatlama yayılır içine. Hele de mevsim çiçek çiçek açılmışsa, doyum olmaz geçen zamanın tadına...

Mart/2008