Not

Kendi kendime konuşuyorum bu aralar. Hatta bazen, birilerine söylemem gereken şeyleri bile kendime söylüyorum. Bazen kızıyorum bile onların yerine. Gülüyorum sonra. Güldüğümü gören insanlara nedenini anlatmak, öyle zor oluyor ki o zamanlarda.

"Düşüncelerime ve beynimden geçenlere en yakın -en yakın diyorum çünkü hiçbir zaman tam anlamıyla düşüncelerimizi söylememize yetecek kelimelerin, yeryüzündeki lisanlarda bulunmadığını uzun zaman önce anladım- cümlelerin ağzımdan çıktığı gün öldürülmüş olacağımı ya da yavaş yavaş yok olmamı sağlayacak şartların, sözleşmiş gibi çevremde buluşacaklarını düşünüyordum."
Kinyas ve Kayra/Hakan Günday