Bu bir delilik belirtisi midir acaba? Başını yastığa koymuş, boş duvara bakıyorsun, gözlerini ayırmadan. Kapanmamış hesapların gölgesi düşüyor duvara. Anısı tazeleniyor yeniden. Onu söylemeseydin, öyle davranmasaydın, bu kadar iyi niyetli olmasaydın... Neden bu kadar önemli ki? Neden müptelasısın kendini sorgulamanın? Her fırsatta yeterince yargılamadılar mı seni? Usanmadın mı artık, ders almadın mı yaralarından?
Bak herkes borçlu yaşıyor kendisine sunulan güvene. Oysa sen hakkını helal ettin geride bıraktıklarına. Ve galiba şimdi borcunu ödüyorsun, sessiz kaldığın bütün kızgınlıklarına.
16 Şubat 2010 Salı
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
.jpg)
2 yorum:
Yazı çok ilgimi çekti.Zaman zaman kendimizi yargılarız hatta ben kendime ceza bile veririm.Yalnız kaldığımızda gelmiş geçmiş ne kadar acı tatlı olay yasadıysak gözümüzün önündedir.Yaptığıöız fedakarlıklar çektiğimiz acılar ezilmişliğimiz film seridi gibi gecer...Boştur artık herşey bir ah çekeriz....
Emeğinize sağlık.Selam ve saygılar.
blog harika
anlatım harika
kaleminize sağlık
Yorum Gönder