Ben bunları hiç bilmesem

İnsan değil ağaç olsam
Dallarımın arasından rüzgârlar esse,
Yapraklarım, çiçeklerim, meyvelerim olsa,
mevsimleri yaşasam.
Köklerimle toğrağın derinliklerine sarılsam,
kuşlar konsa dallarıma, yuva bile yapsalar.
Böcekler, karıncalar yollansa içime,
çürütseler oralarımı.
Ballarım, sakızlarım olsa,
gövdeme bir insan yaslanıp uyusa...
Ben bunları hiç bilmesem, sadece ağaç olsam.

Erkan Oğur


Otların arasında serpilmiş gelincikleri gördüm, yeni günün görüntüsünü sindirmeye çalışırken içime. Bir türlü mevsimini bulamayan İstanbul'un esintili sabahında, titreşiyordu yaprakları. Yerlerinde duramıyor, rüzgârın ritmine ayak uyduruyorlardı. Gelincikler, kendileriyle aynı boyda otlarla dans ediyorlardı. Etraflarında başka çiçekler; beyazlar, kırmızılar, yeşiller... Bütün renkler kendilerinden habersiz, bütün renkler güzelliklerinden habersiz. Kulağıma küpe olmuş bütün sözler, kulağımdan ruhuma katılan bütün sesler, terkedilmiş bir evi sahiplenir gibi yayılmışlar içime, benden habersiz...