Bugün cumartesi

Çift katlı otobüslerden birinin alt katında, başımı cama yaslamış etrafı izleyerek yol alıyorum. Cumartesi trafiği alabildiğine sarmış İstanbul'un dört bir yanını. Gidişin ters istikâmetine oturduğum koltukta, tam karşıma denk gelen arabanın arka koltuğunda, yaşlı bir kadın görüyorum. Kadının dudakları kıpır kıpır. Şarkı mı söylüyor, dua mı ediyor merak ediyorum. Omzuna yaslanmış genç bir kadın var sonra. Uyuyor mu ağlıyor mu çözemiyorum. Arabayı kullanan adam bunlardan habersiz mi, haberi var da önemsemiyor mu bilmiyorum. "Bugün cumartesi" diyorum kendi kendime, unuttuğum bir şeyi hatırlamak ister gibi. Cumartesilerin sadece tatil anlamına geldiği zamanları, ne kadar özlediğimi farkediyorum.