Gündüzler azaldı

Hani bir keresinde, güzel şeyleri tutamıyorum içimde demiştim ya... Dün akşam başına toplandığımız o masada, her şeyin uzağında olmayı plânlamışken, bir tek kendimi orada bulamayınca, yine öyle oldu işte. İkide bir adımı seslendiklerinden, "ne oldu" diye söylenmelerinden değil aslında, nasıl anlatacağımı bilemesem de anlatmak istediğimden tutamadım dilimi.
Okudum, okudum, okudum dün. Hatta ağladım da biraz. Ben gizlemeyi başaramamışımdır kendimi, biliyorum. Anlamışsındır sen hepsini. Saklanmak da değil zaten niyetim ama işte... Neden bilmiyorum ama, çok korkuyorum gideceksin diye.


Bir koru rüzgârlandı göğüs boşluğumuzda sanki
Uzaklaştı ağaçlar birbirlerinden
Yakınlaştı ağaçlar birbirlerine
Yani her soluk alıp verişimizde bizim
Bir mekik gibi kalbin
Bir mekik gibi kalbim
İşleyip durdu bu yitikliği yeniden.
Ne kaldı
Farkında mısın bilmem
Gündüzler...
Gündüzler biraz azaldı./Edip cansever