Öyle güzel ki...

Karşı binanın penceresinden bakarken, seni gördüğünde hafifçe kenara çekilen biri olduğunu bilmek; aslında sinirleneceğin saçma bir duruma, saatlerce kıkırdayacak çocuk yüzler görmek; açık pencereye konan kuşları, ürkmesinler diye kıpırdamadan öylece izlemek; yağmurlu olduğunu bildiğin halde, şemsiyesiz çıkmış olsan da sokağa, ıslanmadan işyerine varabilmek; otobüste oturduğun cam kenarı koltukta, yanına oturan genç beyin de kitabına sarılmasıyla, kendini bambaşka bir yerdeymiş gibi hissetmek; yanından geçen hatunların, bir kilometreye yayılabilen parfüm kokularını, neye borçlu olduklarını anlayamasan da, onlara özenmek; kimilerine sessiz sessiz, kimilerine dile gelmiş sen'li cümlelerle hitap etmek ve hep, hep maviyi böylesine sevmek, yağmurlu bir günde bile; öyle güzel ki...