Ve hafif uçuktur rengi...

Yağmurun sesi karışıyor dinlediğim şarkılara. Islanıyor ritimleri. Ve daha da ağırlaşıyor hüzünleri, içime batıyor. Ses etmiyorum kimseye. Gözyaşlarım akıyor bana inat. Gözüme toz kaçtı diyorum. Ya da oldu olacak, "bir yağmura tutuldum". Kaçmıyorum artık yağmurlardan, teslim ediyorum kendimi. Belki diyorum, bu yağmurlar yardımcı olur, içime çöreklenmiş duygulardan arınmama. Sonrası... Sonrası güneş nasıl olsa. Islana kuruya rengi solmuş olsa da, biliyorum tutamayacak sözünü, ıslanacak yine. Ve yine kuruyacak. Her seferinde bir şekilde inanıp, gelen mevsimden medet umacak. Denizlere sığınıp, rüzgârlarla savrulacak. Aklına gelen şiirleri fısıldayacak gökyüzüne. Korkarım, şiirleri de benzetecek kendine...