Gerçek

İçimden haykırmak geliyor, yalancı bir samimiyetle ve dinmeyen bir iki yüzlülükle bana selam verdiğini anladığımdan beri. Aynalarda bile göremediğin, yastığa başını koyduğunda, yanından selamsız geçip gittiğin seni görüyorum yapmacıklığında. Oysa sen, hiçbir şey olmamış gibi devam ediyorsun benimle konuşmaya.
Ne olur ki bütün dünyanın gözünde kötü olsam ben? Ve herkesin nazarında bir masum olsan sen. Kimin, neyi nasıl gördüğünün ne önemi var söylesene? Neyi değiştirir bütün bu konuşulanlar, sen gölge oyunlarına hayranken böylesine?