Mum

Bir mum aleviydin içimde. O alevde görürdüm, dağlara doğan güneşin parlaklığını. Ama sadece elimi uzattığımda hissederdim sıcaklığını. İslenerek uzayan alevin üzerinde belirirdi parmak izlerin. Ve karanlıkta kirli bir beyaza bürünürdü hislerin.
Çırpınıp dursa da, aynı ipin üzerinde dolandıkça farkederdim ben ümitsizliğimi. Ama bilmezden gelirdim, o alevin durduğu yeri bile aydınlatmaya yetmediğini.
Bir gün, ufacık bir rüzgârla titreştiğinde farkettim, kendinden bile sakladığın o korkak hâlini. İşte o gün, iki parmağının arasında umursamazca söndürdün sen, bir ışığın düşündürdüğü bütün güzel şeyleri.

Fotoğraf : Barış Özoğul