14 Haziran 2010 Pazartesi

Kayıpların ardından



Bazen her şey ne kadar mümkün geliyor insana. Küçücük, ufacık bir ışık, bir yanılsama gibi görünüp kayboluyorsa da, inanmak o ışığın varlığına... İnanmak işte, sebebi her ne olursa. Ve birilerine anlatmak, sana deli gözüyle bakmaları pahasına. "Ben demiştim" ukalalığına bürünmek için değil, sadece bakışlarındaki şaşkınlığı eklemek için mutluluğuna.
Yolları, aşkı, dostları, tam yitirildiğini sanırken karşına çıkıveren umutları, bir kavganın içinden çekip alır gibi kurtarmak karanlıklardan. Bırakıvermek, bu oyuna dünden razı içindeki çocuğun yanına. Ve şarkılar söylemek onunla birlikte, her şeyin sırrına erdiğini sanan o insanların inadına. İnanmak sevgili, her şeye rağmen inanmak önemli olan, bu dünyanın güzel bir yer olacağına.



Bu yaşıma geldim içimde bir çocuk hâlâ
Sevgiler bekliyor sürekli senden.
İnsanın bir yanı nedense hep eksik
Ve o eksiği tamamlayayım derken,
Var olan aşınıyor zamanla.

Anamın bıraktığı yerden sarıl bana.

Anıların kar topluyor inceden,
Bir yorgan gibi geçmişimin üstüne.
Ama yine de unutuş değil bu,
Sızlatıyor sensizliği tersine.
Senin kim olduğunu bile bilmezken.

Sevgiden caydığım yerde darıl bana.

METİN ALTIOK

5 yorum:

Sazan dedi ki...

Çok severim bu şiiri Tülaycım ve inanmak demişsin ya, inanmak; aşka, insana, hayata. İnadına, sevgiyle kal...

Kırmızı Adam dedi ki...

Bilmiyorum bu siiri bilen/seven cok var midir ama...

Ve gelir devami:

Kaldigi yerden sev beni;
Sev ve birakma...

Hayata karsi beraber duralim,
Sen yorgan ignesi;
Bendeki pamuk yanak baki...

Selam ve sevgilerimle,
KIRMIZI ADAM

MAVİ TUTKU dedi ki...

Çok güzel post ve şiir.

İnsanın bir yanı nedense hep eksik
Ve o eksiği tamamlayayım derken,
Var olan aşınıyor zamanla.


Gerçekten de öyle, ne doğru birşey bu..

Elif Gizem dedi ki...

inanmak... kendimizden bile emin olamazken bir başkasına kapılmak? zor gibi görünse de ne çok istiyor insan zaman zaman...

Yaşar dedi ki...

Edebiyatın büyük ustalarından Gabriel Garcia Marquez’e
“Karamsar bir insan olduğunuzu söylüyorsunuz ama kitaplarınızda her şey ne kadar kötü olursa olsun hep bir umut var, bu nasıl oluyor?” diye sormuşlar.
Usta da cevap vermiş;
“Dünyanın güzel olacağına inanmıyorum, ama inanmak istiyorum” demiş...

türkü çok güzeldi... teşekkürler hatırlattığın için...