9 Şubat 2014 Pazar

Ağlamıyorum

"Ağlamayacaksın değil mi?" diyor. Gözlerim buz tutmuş birer nehir, "ağlamayacağım" diyorum. Aklıma eski anılar geliyor.
Küçücük bir çocuğum. Annemle köye, anneannemlere gitmişiz. Bir süre orada kalmam gerektiği için annem beni bırakıp dönmüş. Beni oyalamak için bağ-bahçe gezdiriyorlar o sıra. Geri döndüğümde annemi bulamıyorum. Beklediğini, ama ben gelmeyince dönmek zorunda kaldığını söylüyorlar. "Keşke biraz daha bekleseymiş" diyorum, ağlamıyorum.
İlkokul üç ya da dördüncü sınıftayım. Çok fazla arkadaşım yok. Daha doğrusu var da, onun gibisi yok. O da kalkıp başka bir şehre taşınıyor. Her şeyin adaletsiz olduğunu düşünmeye başlıyorum. Ayağımı yere vura vura ağlamak istiyorum. Evlerinin önünde vedalaşıyoruz. "Tatilde gezmeye gelirsin" diyor annesi. Kelimelerin anlamını bilmiyormuş gibi birbirimize bakıyoruz. Sonra da birer suçluymuş gibi yere. "Ağlıyor musunuz?" diyor, kim olduğunu tam kestiremediğim bir ses. "Ağlamıyorum" deyip, koşarak uzaklaşıyorum.
Güneşli bir bahar günü, çalan telefonu korkarak açıyorum. Öyle korkarak ki, ne "alo" çıkıyor ağzımdan, ne de başka bir söz. Açıp bekliyorum öyle. Anneannem vefat etmiş, beni yoldan arıyorlar. Evde kalıp kardeşimle ilgilenmemi istiyorlar. Üzerimde mavi bir gömlek var. İnsan mavi gömlek giydiği günler kötü haberler almamalı. Hele de bir bahar günü. Ama alıyor işte. İşten izin alıp eve gidiyorum. Tencereye yağ, un koyup helva kavurmaya başlıyorum. Kardeşim geliyor mutfağa, "ağlıyor musun?" diye soruyor. "Ağlamıyorum" diyorum.
Durup yüzüme bakıyor ben tüm bunları düşünürken. Gözümdeki nehirlerin çözülmesinden korkuyorum. Bir ağlamaya başlarsam hepsine, her şeye birden ağlamaktan korkuyorum. Bunların hiçbirini ona anlatamadan başlayacak bir sağanağın altında kalmaktan en çok da. Ama ağlamıyorum. Çünkü karşımda deniz var. Çünkü bütün nehirler, şimdi olmasa bile elbet bir gün denize dökülecekler, bunu biliyorum.

5 yorum:

laleninbahcesi dedi ki...

çok ağlarım ben çabucak ağlıyorum diye de kızarım kendime...Hangisi iyi bilmiyorum ama kendimi tutabilen biri olmayı çok isterdim.

Ama hiçbir çocuğa annen seni bekledi gelmeyince gitti denmemeli,buna çok ağlarım ben.

gülsen VAROL dedi ki...

her zamanki gibi.. hayranlıkla okudum satırlarını.. çoktan denize kavuşmuş bir ırmak olarak.

G.o.D dedi ki...

Yeryüzünün süzülen gözyaşları mı bu nehirler... bilmiyorum...

Adsız dedi ki...

ağlanacak omuz lazım...

ondandır.

Tekin Tutku dedi ki...
Bu yorum yazar tarafından silindi.