7 Ağustos 2009 Cuma

Cümleler

Kelimelerin arasından fışkırmalı duygular. Öyle ki, sarhoş olmalıyım okurken. Kaşlarımı kaldırıp hayrete düşmeliyim bazen. İçimden geçip gitmeli hikâye, beni içine almalı. Kendimi yerine koyabilecek kadar hissetmeliyim anlatılanları. Bazen kaybolmalıyım içinde... Bazen de sorgulatmalı kendimi bana...
Kapağını kapatsam da bir kenara bırakamamalıyım; aklımda dönenip durmalı. Bir gün yolda yürürken, hiç tanımadığım birinin yüz ifadesinde yeniden karşıma çıkmalı. Küçük bir çocuğun başucuna serdiği bayram kıyafetleri gibi olmalı; her gözümü açtığımda, yeniden kendine baktırmalı. Bazen, bir şarkı sözüyle yürümeye başladığım yol, aynı sokağa çıkmalı. Değerli bir taş olup parmağımda olmasa da, bir küçük kıvrım olup, dudağımda; bir ufak kırışık olup, gözümün kenarında bulunmalı.

1 yorum:

oyumben dedi ki...

Bence ne okuduğumuz kadar kimin okuduğu da önemli. Öyle işte.