29 Eylül 2010 Çarşamba

Yaşıyorum çok şükür

Odamın penceresini açık bırakarak uzandığım, sondan kaçıncı gece bu? Hem de aşklı meşkli bir pop şarkısı çınlarken kulağımda. Şarkıya kalsa, bir yaz akşamı serinliğinden öteye geçmez, odama dolduracağı. Oysa daha derinden bir şeyler gerek bana. O şarkının bilindik nağmelerinden çok daha derin. Bir boyun eğiş gibi değil de hani, "yaşıyorum çok şükür der gibi"

2 yorum:

Adsız dedi ki...

Beethoven 9. senfoni.

MAVİ TUTKU dedi ki...

Haklısınız..derin birşeyler...yaşıyorum çok şükürden çok daha fazlasını söyletecek birşeyler.