9 Aralık 2010 Perşembe

Ders

"Geçerken uğradım" diyerek, omuzlarına atılmış hırkalarıyla, kapı ağzında muhabbete başlayan komşu teyzeler gibi, cama vurduğunda güneş; yerinizden kıpırdayamazsınız. İçeri gelmesi için yapılan ısrarları yanıtsız bırakırken, ellerini çaprazlayarak hırkalarına tutunan o komşu teyzeler gibi, az sonra gideceğini bilirsiniz çünkü. Oysa içeri girip, bir kahve içimlik bile olsa oturmasını ve bu fırsattan istifade, sokakta oynayan arkadaşlarınızın arasına karışmayı ne çok istersiniz. Güneş pencereden çekilirken, içinizdeki çocuk, tıpkı yıllar önce olduğu gibi, bütün oyun ümitlerini yitirir. Açık bırakılmış kitap ve defterlerin arasına dönerek, o sessiz ders çalışma saatlerini dolduran, kalemin kağıtta dolanırken çıkardığı sesin yerine koymaya çalışır, etrafında dolanan sesleri. Ve beklemeye başlar, bir sonraki sonbahar güneşini.

2 yorum:

Ateş Böceği dedi ki...

ama umut her zaman yanı başımızda unutma güneş sonbaharda da olsa mutlaka bir gün gelir ve evimizi yoklar o zaman hazırlıklı olmak lazım umutla..

beenmaya dedi ki...

sen içindeki güneşi koru. o ısıtmadıktan sonra seni diğeri hiçbir şey yapamaz...