26 Eylül 2010 Pazar

Aşk

Memleketimin engebeli arazilerinde, kokusu insanın içine işleyen bitkiler yetişir. İçinde bir yerlere saplanıp kalmış bir şeyleri, alıp götürecekmiş gibi yayılır vücuduna. "İlifan"dır onlardan biri. Mentollü bir kokusu vardır. Avucuma alır, dakikalarca öylece kalırım, onunla her karşılaştığımda. Şimdi o kokuyu hatırlayamıyorum biliyor musun? Üzerinden zaman geçince, bazı kokuların olduğu gibi, bazı duyguların da sadece adı kalıyor insanın aklında. Bir de o ada dair, geçmişte yapılmış, hep bir yanı eksik tanımlamalar. Aşk diyorsun ya bana... aşk benim için, sadece güzel olduğunu hatırladığım o kokular gibi, uzaklarda.

3 yorum:

Adsız dedi ki...

Ne hoş bir yazı olmuş. İçindeki gözyaşlarını bilemem ama. Bloğunun yeni teması güzelmiş.

beenmaya dedi ki...

tanımı olmayan bir koku hem de sadece...

Elif Gizem dedi ki...

Bir kokuyu unuttuğunu sanarsın, ne zamana kadar biliyor musun? Yeniden burnunun ucuna aynı koku gelip yerleşene kadar. kokular hiç unutulmaz, sadece hatırlanışları ertelenir.