28 Ekim 2010 Perşembe

Perde

Karşı binanın, yağmurla birlikte kirli bir kırmızıya bürünen dış cephesine bakan, üçüncü kat penceresinin bir kanadı açık. Yağmurun, bir yaz esintisi naifliğinde yağdığını sanan hanım, yardım dilenircesine, bir kısmı pencerenin dışında sallanan perdeden habersiz, dolanmakta evin içinde. Perde beyaz bir bayrak sanki... perde, kıyıdan el sallarken, için için ağlayan bir yalnızın mendili.
Kadın, rüzgârda uçuşan eteğini zapt etmeye çalışırcasına, kornişte topluyor perdeyi. Ve bütün yaşadıklarının ardından bakarcasına, başı dik, ama aynı oranda hassas, kapatıyor pencereyi.

4 yorum:

Lütfi Mutluer dedi ki...

Ziyaretiniz için teşekkür ederim.

Profösör dedi ki...

Hüzün.. Hüzün.. Hüzün ancak böyle anlatılabilir.

Adsız dedi ki...

Ankara da yağmur var,hüzün var ama bunların yanı sıra sıcacık kahvem de var..

Adsız dedi ki...

Basit bir gündelik hayatı edebi ve duygusal bir gözle izlemek. İşte budur..