12 Ocak 2011 Çarşamba

Çimen

Aslında birbirimize benziyoruz biz. Belki de en çok öyle olmadığını sandığın için benziyoruz. Ben de senin gibi kimliği belirsiz sevinçler ediniyorum kendime. Ve bazen günlerce yetindiğim oluyor o sevinçlerle. Ama sonra, güzel olan her şey gibi onlar da eksiliyor azar azar. Ve ben, avucuna aldığı suyu tutmaya çalışan bir çocuk oluyorum o sıralar.
Sevinçlerimin bitmesine yakın fark ediyorum ki, aslında gözün gözüme değmemiş hiç. O zaman daha çok okumak istiyorum işte. Bilmiyorsun, bakışlarımdaki sevecenliği serpiştiriyorum satırlara ben, ekmek kırıntıları niyetine. Ve her gün suluyorum gözlerimdeki çimenliği, o kırıntıları takip edip de bulduğunda beni, solgun görünmesinler diye.

4 yorum:

nadarû dedi ki...

bu satırlar bir gün bir kitaba dönüştüğünde , bir çocuk sevinciyle koşup hemen almak istiyorum...

siyah karabatak dedi ki...

efendim güzel bir güne! kabul ederseniz bir miminiz var...:)

http://birincitekilkisilik.blogspot.com/2011/01/mimdir-mim.html

beenmaya dedi ki...

bilmek değil benim ki hissetmek sadece okurken o her bir kelimenin taşıdığı anlamı ve o sihri...

parka dedi ki...

gerçekten çok güzeldi. noktaları bir kenara bırakırsam yüzüne konuşuyorsun sanki. yüzüne konuşmayı bilirim. ve aslında evet birbirimize benziyoruz biz.

sevgiler

ahmet