24 Şubat 2010 Çarşamba

Kalbim katlanma bu dünyaya

Biliyor musun, aslında öyle başlamıyormuş o hikâye. Yani anlattığım gibi, ışıklar filan yokmuş. Öyle olsun istemişim ben. Bu yüzden güzel cümleler yakıştırmışım gördüklerime. Nasıl başlamışsa öyle bitmiş işte. Anladım ki, bazı hikâyeleri, hayallerinin yansıması sayarmış insan. Hem de seve seve.

1 yorum:

Mehmet Bilgehan Merki dedi ki...

Sevgili Tülay,
kitap sayfalarını kaldırdın mı?