Bayramlık

Bu sabah, birçok insanın hissettiği o yalnızlık duygusuydu uyanan, ben değildim. Ben uyanamamıştım henüz. Kimin, hangi sözüyle başladığı unutulmuş bir kavga gibi unutmuştum; bayram sevinçlerimi ilk ne zaman, cilalı hüzünlerle değiştirdiğimi. Hatırlamıyordum başlangıcını, eski başlangıçları hatırlamak istemiyordum.
Yeni olsun istiyordum her şey. Yeni kıyafetlerle donatılan çocuklar gibi, yeni umutlarla, yeni bir aşkla kuşanmak istiyordum, bayramın şerefine. İstediğinin alınması için, ayağını yere vura vura ağlayan bir çocukluk yaşamamış olmamın hatırına, şimdi ayaklarım yeri büyük bir inatla dövsün istiyordum. Öyle bir gün düşlüyordum ki, adı mutlaka bayram olmalıydı bunun.