19 Şubat 2010 Cuma

Sussam dilime yazık, uçmamak kanatlarıma...

Hava böyle güzelken, yürümemek eksik bırakacaktı sanki beni. Yürüdüm... Arabalar, insanlar, bir telaş içinde gelip geçtiler yanımdan. Ben sadece yürüdüm. Zaman yokmuş gibi, geçmiş ya da gelecek yokmuş gibi, sadece yürüdüm. Ama yine de, bir kara kedi görüp, saçlarıma uzandı elim. Sen bilmiyorsun, ben hayatı, bir kara kedinin gözlerinde, yeniden sevdim.

2 yorum:

Derinden dedi ki...

ay ay bu yazınız kısa ama çok derinlik içeren bir yazı olmuş. Beni çok etkiledi. Elinize ve yüreğinize sağlık.

tedirginruhcikolatacisi dedi ki...

Bende bugün yürüdüm uzun uzun yürüdüm. İstanbul yaz kokuyordu...Tuhaf, anlatılmaz bir koku bu...
sevgiler..