24 Mart 2010 Çarşamba

Ya da yazma ne bileyim hani, tutarsa tersi


Özür

Uzun cümleler kurabilir, güzel kelimelerle süslü onlarca yalan söyleyebilirdim sana, evet. Yıldızlardan bahsedip, hayaller kurdurabilirdim. Unuturdun bütün dertlerini ben konuştukça. Susmaktan bu kadar mutluluk duyduğun başka bir yer olmadığını düşünürdün. Ama olmazdı, yapamazdım. Eksik kalmıştı bir şeyler işte. Anlat desen anlatamazdım belki. Senin de sormaya cesaretin yoktu belli ki. İnan bana, sadece gözlerini kamaştırmak yetmezdi mutlu olmana. Ve sadece senin mutlu olman yetmezdi bir yakınlık kurmaya. Özür dilerim... Ama dilim varmadı seni kandırmaya.
Fotoğraf : Barış Özoğul

1 yorum:

Pusulasız Hayat Kitap Sesleri dedi ki...

En iyisi de bu bence.
Kandırmadan, olduğun gibi olmak.