3 Aralık 2009 Perşembe

Ağaç

Takılıp kaldığım bir şarkının, burnumu sızlatan sesiyle bastırmaya çalışıyorum herşeyi. Bir daha dinlemeyeceğim deyip, iki şarkı sonra yine ona dönüyorum. Aynı şarkıyı defalarca dinlediğimin farkına varmıyor sanki hiçkimse, içimdeki gürültü sayesinde. Dinliyorum, ağlıyorum.
Penceremin tam karşısında, mevsime direnen yeşil yaprakları olan bir ağaç var. Gövdeye yakın kısmının yaprakları sararmış biraz. Sanki içinden bir ışık süzülüyormuş gibi. Kimbilir, belki onun da içi acıyordur benim gibi?

2 yorum:

MAVİ TUTKU dedi ki...

O ağaç bahara açmak üzere sarı yapraklarını terk ediyor. Ya içi yananlar baharı ne zaman görecek...?

Zeugma dedi ki...

Her meslekte var demek ki sevilen sevilmeyen sesler böyle..

Bayramdan beri benim de içim acıyor..
Yalnız değilsin Parpali...