7 Temmuz 2010 Çarşamba

Unutmak

Keşke unutabilse insan. Tutulmayan sözleri, gözünün içine baka baka yalan söyleyenleri, sevgisini, inancını yerle bir edenleri, güzel anılarını ateşe verenleri. Kulağında bir uğultu gibi dolanıp duran, alaycı, kibirli sözleri ve o sözleri keskin nişancılar gibi, neyi hedef belirleyerek söyleyeceklerini iyi bilen acı bileyicileri. Ne bileyim, kendi söküğünü de dikebilse mesela, şimdinin terzileri. Birleştirse birbirine, kötülerinden ayrıştırılmış güzel günleri. Güzel ve iyi'nin anlamı kaybolmadan, mevsimi geçmiş tatsız meyveler gibi.

4 yorum:

wimparella dedi ki...

evet kendi söküğünü dikebilse önce keşke..

Sazan dedi ki...

Sen hep yaz e mi? İyi kal, sevgilerimle...

Elif Gizem dedi ki...

Keşke... Ama bazen yanılmak da güzel oluyor. herkesin içinin bir olmadığını görmek bir sonraki adım için daha sağlam ayaklar getiriyor bize...

MAVİ TUTKU dedi ki...

Şu sılaraki ruhumu harika yansıtan bir yazı olmuş. Unutmalı..ancak unutulursa o korku ve endişeler yok olur gibi geliyor..yok sayılmalı o yaşamışlık.

Kandiliniz mübarek olsun…