Bazen, susmaktan başka çaren kalmaz. Çaresizliğin olur susuşlar, aldırmazsın. Çaresizliğine mi, suskunluğuna mı aldırmadığını düşünmeden hem de. Oysa hep dilinin ucundadır; aklından, kalbinden geçenler... Söylemez, söyleyemezsin. Yakar kavurur içini. Kendinle kavga eder, kendinle barışırsın, onun gıyabında.
Şimdi kalkıp desem ki; artık kiminle güleceğim ben, olur olmaz şeylere? Ne yapacağımı bilmediğimde, kime uzatacağım elimi, "yardım et" diye? Kiminle yürüyeceğim o uzun yolları? Kime soracağım içimde biriktirdiğim soruları?
Yok... Olmayacak. Şimdi sen gideceksin ya... Geride bıraktığın boşluk, hiç dolmayacak...
His
13 saat önce
1 yorum:
Bu soruların cevabı yok.Çünkü bende kimseyle dolduramıyacağım o boşluğu.Belkide söyleyeceğim bir cümleden dolayı karşımda ne olduğunu anlamaya çalışan bir çift göz belirecek.Ve ben o an içimden, kankam olsa şimdi hemen anlamıştı diye gecireceğim.
Kimseyi üzmek istemiyorum.Amacım bu değil.Ama ne yapsam bu değişmeyecek.Kafamın içi soru işaretleri ile dolu.Hatta sorular bile yok.Kocaman bir kargaşa var..
Yorum Gönder